Hartje Colombia

San Gil.
Brrr.. Het is ijskoud. Freeeeezing. Ik zit in de nachtbus en chauffeur heeft besloten de temperatuur op standje 'hartje winter in Nederland' te zetten. Ik snap dat echt niet hea, dat ze die nachtbussen zo koud maken. Voor de gelegenheid heb ik mijn halve koffer aan kleding aangetrokken. Ik heb 2 paar sokken aan in mijn schoenen, een legging, een spijkerbroek, een dik hemd, een merinowol langemouwen t-shirt én een sweater met capuchon. Ohja, en een paar sokken als handschoenen en een handdoek als deken. En nog steeds heb ik het koud.. En de reis is 11 uur lang..

Maar het dorpje San Gil laat me alle kou vergeten. San Gil ligt in de bergen in het oosten van Colombia en staat bekend als HET mekka voor de liefhebbers van extreme sporten. Het motto hier luidt dan ook: 'La Tierra de Aventura!', oftewel het land van avontuur. En mijn thuis voor de komende paar dagen.

Lucht.
Mensen glijden aan me voorbij. Het landschap onder mij zie ik steeds kleiner worden. Wauw, ik VLIEG! Hoewel er een droom van mij bezig is om uit te komen en het uitzicht echt onbeschrijvelijk is, is er vooral 1 gedachte die door mijn hoofd giert: 'NIET KOTSEN!' Gelukkig gaat het paraglyden vrij sloom en zijn de bochten redelijk rustig. Goddank lukt het mij daardoor mijn misselijkheid goed onder controle te houden. Wanneer ik met beide benen weer op de grond sta, loopt een vrij bleke Philipp mij tegemoet. Ik kan niet stoppen met lachen wanneer hij zegt: 'I made it rain!'

Water.
Als je iets wil doen, doe het dan goed. Zwemvest aan, helm op en gaan! Ik ben midden op een wilde rivier in de jungle. We zijn aan het white water raften en dan ook maar meteen de hoogste moeilijkheidsgraad. Want ja, hier is dat gewoon mogelijk. Dit is Colombia! Hier kan je als onervaren rafter level 5 doen, wat eigenlijk alleen voor ervaren rafters is. Het is misschien een gewaagde keuze, maar maakt de ervaring wel des te leuker. 
Spuitend door de stroomversnellingen en rotsen ontwijkend. We gaan als een malle! YEHAA! Maar dan ineens blijft de boot steken. Ik doe een poging naar de andere kant van de boot te springen, maar het is al te laat.. Als in slowmotion zie ik de boot vollopen met water. Met wilde ogen gilt de gids: 'Do not panic!' en 'Leave the boat!'. Hangend aan de boot probeer ik met man en macht de peddels van iedereen vast te houden, maar tevergeefs. De gids schreeuwt dat we de boot moet loslaten, omdat hij anders niet vrij kan komen. Zonder boot drijven we de rivier af, maar gelukkig is er een kanoër en een andere boot die ons redden. Heel spannend, maar een ontzettend gave ervaring!

Aarde.
Het is pikkedonker. Ik zie geen hand voor ogen. En al die geluiden, het geeft me de creeps! Ik ben onder de aarde, in een grot. Gelukkig hebben we een hoofdlamp meegekregen. Maar, wij zijn niet de enige hier.. We delen de grot met heel veel vleermuizen. Grappig, vleermuizen zijn heel sociale dieren. Ze slapen allemaal samen in een grote groep tegen elkaar aan, in plaats van door de hele grot verspreid. Het is een avontuurlijke tocht: we kruipen, klauteren, zwemmen en springen van 5 meter hoog in een watergat. IJskoud, eng en soms gevaarlijk, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Om weer een beetje op te warmen, bezoeken we na de grot een waterval van 180 meter. 

Barichara.
Dichtbij Salento ligt Barichara. Barichara is een schilderachtig dorpje waar veel Spaanse films zijn opgenomen. Het dorpje is zelfs tot een nationaal monument uitgeroepen. Sinds de stichting van het dorp 300 jaar geleden door de Spanjaarden, is er weinig veranderd. Zelfs de naam is passend: Barichara is namelijk afgeleid van 'barachalá', wat 'plaats van rust' betekent. Toegegeven, het is echt een prachtig dorpje. Door de straatjes slenterend, raken we al snel in gesprek met een paar locals. Die vertellen ons dat een aantal decenia geleden Barichara erg afgezonderd was door de drugsoorlogen en dat het daardoor maar uit een paar grote families bestaat.

Medellin.
En dan reizen we door naar de ena grootste stad van Colombia: the City of Eternal Spring.  Medellin heeft deze nickname te danken aan de aangename temperatuur die er heerst. Hoewel de stad onder het geweldadige bewind van Pablo Escobar bekend stond om de cocaine-handel, is het tegenwoordig 1 van de veiligste steden van het land. Gelukkig maar! Het leuke van deze stad is dat er een spotgoedkope tram dwars door de stad gaat. Met aansluitend een kabelbaan de berg op, die je een uitzicht geeft over de hele stad. Wauw! Verder is Medellin een echte party-stad en zijn er overal leuke feestjes te vinden. Ook ontdekken we dat de bioscoop hier omgerekend maar 3 euro kost! Need I say more?

Salento.
In hartje Colombia, midden tussen de koffieplantages ligt het schattige dorpje Salento. Het is een geliefde plek voor backpackers en ik begrijp ook meteen wel waarom. Het lijkt of de tijd hier in Salento een poosje heeft stilgestaan. Er wonen hier veel 'vaqueros', Spaanse woord voor cowboys, en in hun verweerde gezichten kan je de leeftijd lezen. Maar tegelijkertijd bruist Salento van het leven, er zijn veel restauranten en kraampjes waar locale specialiteiten worden verkocht. Vooral op zondag verzamelen hele families zich hier om gezamelijk de dag door te brengen. 

Één van deze locale specialiteiten is natuurlijk koffie. Een bezoekje aan een Coffee farm, of 'finca' zoals het hier heet, is dus vanzelfsprekend. Overal om me heen is het groen en ik probeer me een weg te banen door het struikgewas. Wanneer ik diep inadem, ruik ik een vleugje koffie-aroma en een bergje paardenstront. In een uurtje wordt ik omgedoopt tot koffie-plukker en wordt me de fijne kneepjes van het koffie maken uitgelegd. Uiteraard konden we een ritje op een paard met een echte vaquero ook niet weerstaan. Met hem reizen we door een prachtige vallei naar de plaatselijke waterval. Colombia voelt voor mij wel redelijk veilig, maar sommige verhalen laten blijken dat het land ook andere tijden heeft gekend. Zo verteld de vaquero bijvoorbeeld het dat hij 1 van z'n zonen is verloren. De jongen is vermoord omdat ze z'n schoenen wouden hebben.. Echt heel triest..

Enorm! Wat zeg ik, GI-GAN-TISCH! Ik breek bijna mijn nek tijdens het omhoog kijken. Ik ben in de 'Valle de Cocora'. Dit is een gebied waar de grootste palmbomen ter wereld groeien (tot 60m hoog). Colombia is zo trots hierop, dat ze het maar meteen hebben uitgeroepen tot de nationale boom. En eerlijk is eerlijk, ze zijn echt indrukwekkend. 

's Avonds wordt er in Colombia door de locals vaak 'tejo' gespeeld, en zo ook in Salento. Hoewel Philipp en ik al heel veel over dit spel gehoord hebben, hebben we het nog niet zelf gespeeld. Tot vanavond. Vanavond gaat het gebeuren, the game is on! Tejo is een spel waarbij je vanaf een afstand een soort steen (van ong 2 kilo) in een bak met klei probeert te gooien. Hierbij probeer je te mikken op het gun powder, zodat het explodeert. Echt een leuk spel! Het geluk is in mijn hand, want ik win alle potjes (heel trots). Maar eigenlijk gaat het niet om het winnen, maar om het niet verliezen. De verliezer moet namelijk het volgende rondje bier betalen. 

Bogota.
De reis door Colombia sluit ik af in stijl in de hoofdstad, Bogota. Wat meteen ook de koudste stad is die ik tot nu toe hier heb bezocht. Hier probeer ik het gebrek aan cultuur en musea van de afgelopen weken in een paar dagen in te halen. En vier ik meteen de kerstdagen. Druk schema dus hihi. Ik doe even een opsomming, zodat het niet te langdradig wordt: kabelbaan met uitzicht over de stad, een heel aantal musea, zout cathedraal en een grafitti tour (echt vet!). Colombia heeft daarnaast de fantastische regel dat op de laatste zondag van de maand musea gratis zijn. Het leuke van reizen vind ik, naast het zien van veel mooie plekken, dat je zoveel mensen ontmoet. Je hebt vaak ook meteen een klik door de gemeenschappelijke passie, reizen. Zo heb ik bijvoorbeeld een designer van het merk 'Only' ontmoet. Een aantal jaar geleden was zij degene die bijna alle broeken en jassen ontworp voor dit merk. Zo grappig dat ik waarschijnlijk in een aantal van haar designs heb gelopen en nu het gezicht achter mijn spijkerbroek ken!

En waar ik nu ben? De plannen zijn gewijzigd. Het roer is helemaal omgegooid. In plaats van Peru, vliegen we naar de meest zuidelijke stad ter wereld.

Knuffelen met pinguïns it is! :)