Bariloche en Meer

Wauw, de tijd vliegt echt voorbij. Mijn vorige blog sloot ik af met Bariloche, raad eens waar ik nu ben? Nog steeds in Bariloche, jeeej! Ja, ja, ik ben nog even blijven hangen in Bariloche. Het werk in het hostel bevalt me prima en er is meer dan genoeg te doen hier in de omgeving. 

Zo ga ik bijvoorbeeld vaak naar het meer waar Bariloche aan ligt (strand met stenen). In januari en februari (hier zomerseizoen) is het weer echt heerlijk, vaak zo rond de 27 graden met een strakblauwe lucht. Perfect dus voor bikini en zomerjurkjes! Inmiddels merk ik wel dat het zo langzamerhand steeds kouder wordt. Er zijn nu ook dagen met bewolking en af en toe ook regen. Hartje zomer is voorbij, dus vooral in de ochtend en avond draag ik dan toch maar een lange broek. En dat het kan regenen kom ik helaas iets te goed achter wanneer ik in een ochtend met blote voeten in een grote plas water stap. Iiiiieeeehh! In het midden van de kamer zie ik mijn koffer als een eilandje drijven. Blijkt dus dat het dak lekt wanneer het regent.. Gelukkig kunnen we wisselen van kamer, zodat me dit niet nog een keer overkomt :)

Bariloche ligt net buiten een National Parque en de natuur rondom Bariloche is echt heel mooi. Het tjokt hier van de mooie meren, met helder blauw water (freezing koud) en mooie strandjes. Er zijn veel hoge bergen, watervallen en af en toe een vulkaan. De bomen zijn gigantisch en super groen. Ook heb je hier een speciaal soort bomen, 'Arrayanes' genoemd. De disney film Bambi is geïnspireerd op deze bomen (heb ik me laten vertellen), omdat ze een hele mooie kleur bruin hebben. 

Ik doe hier heel veel, maar omdat ik zelf net bijna in slaap viel van het stukje dat ik net heb geschreven over mijn activiteiten hier, hou ik het lekker kort: bergen beklimmen, zwemmen, mooiste sterrenhemel die ik ooit heb gezien, groots gekleurde zonsondergangen, paardrijden, steak en ijsjes eten (en heul veel chocolade), naar een meer, naar een ander meer, meer, meer en een auto huren om nog meer meren te bezoeken. Need I say meer? ;)

Dat we inmiddels vrij goed zijn geïntegreerd, kunnen we merken aan de mensen hier. We worden regelmatig om de weg gevraagd door toeristen en Philipp schijnt voor oude vrouwtjes een bijzondere aantrekkingskracht te hebben. In de bus klampen ze zich vaak aan hem vast en beginnen aan een eindeloze waterval in het Spaans. Ik ben eigenlijk dankbaar dat hij het slachtoffer is en ik alleen af en toe hoef te knikken (of volkomen genegeerd wordt in het gesprek). Ook tijdens het liften kan ik nu een vrij vloeiend gesprek over koetjes en kalfjes voeren. En gelukkig sta ik ook niet meer perplex als ik weer eens door een wildvreemde flink wordt beetgepakt voor een knuffel en een dikke smakkert op de wang. Want dat is hier de cultuur, bij iedereen die je ontmoet geef je een kus en een knuffel. Ik heb al meerdere Artentijnen klagend horen zeggen dat wij Europeanen zo 'koud' zijn, met een saaie hand als begroeting. 

Wat me ook opvalt is dat hier maar heel weinig dikke mensen zijn. Soms zijn er wel mensen die wat meer 'vol slank' zijn, maar nooit echt dik. Het lijkt hier trouwens ook veel meer geaccepteerd om wat voller te zijn, vooral de vrouwen hier zijn juist trots op hun vormen! Het uiterste kwam ik tegen in Colombia, waar de paspoppen in de etalages bijna uit hun voegen springen, met cup Z en een achterwerk waar je u tegen zegt. Hier in Argentinië is het niet zo overdreven, maar wordt er wel flink mee geshowed. Op het strand zie je bijvoorbeeld overal de 'typische Braziliaanse bikini' (lees string), ook bij wat oudere vrouwen. 

Ook doen de vrouwen meer hun best om zichzelf mooi te maken, met make-up, hoge hakken en de hele rambam. Verder zijn hier in Bariloche nauwelijks tot geen snackbars te vinden, alleen maar restaurants. Misschien eten de mensen hier iets bewuster? De mensen lijken in ieder geval een stuk minder stress te hebben, veel meer tevreden met wat er is. Het leven hier in Argentinië is behoorlijk lay back, niet zo extreem als Colombia, maar eerder tussen Nederland en Colombia in. En ze zijn ook best trots, hier in Zuid-Amerika wordt ik constant gevraagd wat ik van hun land vind. Ze vinden het blijkbaar geweldig om positieve dingen over hun land te horen vanuit een Westerse mond. Al met al zijn de mensen hier heel vriendelijk en behulpzaam en begin ik me steeds meer thuis te voelen in de cultuur.

Bariloche, je hebt mijn hart gestolen! Hoe langer ik hier blijf, hoe meer ik van deze plek ga houden. De eis voor het werk in het hostel was dat ik hier minimaal 2 weken zou blijven. Deze 2 weken zijn inmiddels verlengd naar 6 weken en zelfs nu verlaat ik deze plek met pijn in mijn hart. Is er niet iemand die toevallig een vakantiehuis voor mij wil kopen hier? (je weet maar nooit). Misschien Sinterklaas? 

Ik denk dat ik dit jaar nog maar wat extra mijn best ga doen om lief te zijn, gewoon voor de zekerheid.


- Mijn blog zit trouwens bijna op het maximaal aantal foto's, dus ik ga binnenkort maar eens wat verwijderen. Just to let you know ;) -