Lesgeven in Chiang Mai

Chiang Mai, de stad van de kakkerlakken. De zondag begint, de tweede oriëntatiedag. Kir en ik hebben de eerste gemist, omdat we pas gisteravond zijn aangekomen. Geeft allemaal niets. Een leuke groep vrijwiliggers. Na een heerlijke luch verkennen we de stad. Met de nadruk op het plaatselijke eten. De ene delicatesse/ramp schuift onder mijn neus voorbij. Van heerlijke kokospoffertjes tot gefrituurde sprinkhanen. En ja, die heb ik ook gegeten!

Maandag.
Happy birthday!! Buddha is jarig vandaag! Of gister, ik weet eigenlijk niet precies.. Waar het om gaat is dat het vandaag gevierd wordt en dat er dus geen school is. Kirsten en ik zitten in een vrijwilligershuis met een gezamelijke keuken en woonkamer. Het lijkt eigenlijk een beetje op een studentenhuis. Onze kamer is op de hoogste (4e) verdieping en we delen de kamer met nog 4 Franse meiden. Een drukte maar: een jacuzzi!! (aaahhh) en 2 balkons! (ooohh) Een heerlijke luxe na een week hilltribe! Tenzij je natuurlijk houd van een koude douche waarbij het water recht uit een slang klettert.

Dinsdag.
Oranje. Groot en klein. (meestal klein) Overal waar ik kijk zie ik hetzelfde. Het is een grote waas oranje: de monniken. Het is de bedoeling dat we vandaag gaan lesgeven. De leeftijden zijn van 12-20 jaar. Jay, een monnik die engels geeft, begeleid ons dit project. Veel verder dan ons introduceren komen we de eerste dag niet. Het lesgeven is heel anders als ik gewend ben. Ik moet aan een heel aantal kledingeisen voldoen (achteraf gezien een beetje overdreven) en de omgang met monniken is ook even wennen. Hier in Thailand hebben monniken heel hoog aanzien, ze zitten op de beste plekken en iedereen gaat voor ze aan de kant. De monniken mogen niet eten na 12 uur, ze mogen niet klappen, niet zingen en niet dansen. En de allerbelangrijkste regel: geen lichamelijk contact met vrouwen! Pfff, wat een uitdaging! (voor ons dan:P) Eigenlijk best grappig, als ik iemand iets vraag om op het bord te schrijven, geef ik de stift niet aan de desbetreffende persoon. Neee, ooh nee! Dat zou veel te opwindend zijn, dus leg ik de stift voor hun neus op tafel neer, zodat ze die ongehinderd kunnen pakken. En aangezien wij bijna het enige vrouwelijke zijn in deze tempel/school worden we continu aangegaapt, nagegiegeld en wordt en over ons geroddeld. Helaas mogen de monniken ook niet worden gestraft..

In de avond gaan we naar een bar waar een ontzettend goede band speelt. Kirsten kan zich niet meer bedwingen en MOET meezingen. Het duurt dan ook niet lang of ze staat op het podium, microfoon in de hand. 'Forget about the money, money, money... I just wanne make the world dance, forget about the price tags!'

Woensdag.
Kir en ik hebben weer geluk hoor: we hebben de leukste tempel/school! Andere vrijwillers uit ons huis met hetzelfde project geven veel minder les, de monniken minder gemotiveerd en er is veel slechter contact met leraren. Nadat de jongens bij ons niet meer in extase zijn, blijken ze in verhouding heel gemotiveerd en leergierig. En Jay is gewoon geweldig. Het enige nadeel is dat de school ver van ons huis is en dat we de taxi zelf moeten betalen. Gelukkig hebben we daar een passende oplossing voor: liften.

Donderdag en vrijdag.
Het lesgeven is heel erg leuk. Kir en ik worden er steeds handiger in. wel zijn het lange en vermoeiende dagen. Maar, ze geven wel veel voldoening! Ondertussen zijn we naar een verdieping lager verhuisd. Iets meer privacy.

Zaterdag.
Ik ga iets doen waarvan ik altijd al heb gedroomd. Als klein meisje was dat HET ULTIEME vertoon van 'stoer' zijn. Ik moest en zou het in ieder geval 1x in mijn leven hebben gedaan. En nu, sta ik daar. Hoog en op het randje van de afgrond: IK GA BUNGEE-JUMPEN! Aaaaahhh!!!

Als ik naar beneden kijk, mooi uitzicht om me heen, een plas water onder me en met mijn benen strak tegen elkaar aangebonden (zodat ik niet meer kan lopen, alleen nog springen als een konijntje) en met mijn tenen over het randje, denk ik bij mezelf: Nou, dit valt allemaal heel erg mee! Zo bang ben ik helemaal niet, tot het moment van springen. 3. 2. 1. Verstand op nul en gaaaaaaaaaaaan! Met een heerlijk gevoel zweef ik door de lucht! Totdat.. PLONS!! Mijn hoofd raakt het water! Wat is dit nou? Dit was niet de bedoeling! Erg is het niet, eigenlijk is het wel lekker. Na hevig te hebben rongedraaid is het dan zover: ik ben officieel stoer! :)

Door de jongens van de organisatie worden we daarna overgehaald om naar een krokodillenshow te gaan. Bij de ingang krijg ik meteen een baby-kroko in mijn handen gedrukt. En echt, geloof het of niet, ze zijn SUPER ZACHT! De show zelf is ook erg indrukwekkend, maar aan het eind is het hoogtepunt. Kir en ik zijn de enige bezoekers. We mogen daarom omstebeurd OP EEN KROKODIL ZITTEN!! Mijn hart bonst in mijn keel. Wat nou bungee-jumpen, dit is pas het echte werk! Dit vind ik echt dood en dood eng! Stevig en krampachtig houd ik de hand van de begeleider vast. Dan moet ik gaan zitten. Als hij mij loslaat en een paar stappen achteruit doet, mij alleen laat met het enge monster, flitst mijn leven aan me voorbij. Tussen de flitsen door zie ik 2 glimmende gele ogen en een imponerende tandenrij. Verbaasd stel ik vast dat deze grote krokodil ook erg zacht is! Grappig, ik had me dat echt anders voorgesteld. Maar goed, ik weet het allemaal te overleven en heelhuids sta ik weer buiten. Eigenlijk moet ik niet zo overdrijven, dat flitsen kwam gewoon door Kirstens camera.

De laatste week.
Gek zeg, de laatste week gaat in! Deze week ook lesgeven. Op zondag, maandag en dinsdag gebeurt er verder niet heel veel speciaals. Op woensdag ochtend gaan we samen met Jay naar de belangrijkste tempel van het noorden van Thailand. (er schijnen relikwieën van Buddha te liggen) en in de middag is er op school geen les.

Op donderdag is er een speciale ceremonie waarbij de leerlingen de leraren eren en vragen om vergiffenis van de verkeerde dingen die ze hebben gedacht of gedaan. Aan het eind is er ook een karaokeshow! We worden bijna het podium opgeduwd om mee te doen. Na een aantal keer oefenen besluiten we voor 'I'm yours' te gaan. Zonder begeleiding, aangezien ze alleen maar Thaise songs hebben. Natuurlijk mogen de monniken niet klappen, dansen of meezingen. Maar dan opeens beweging in de zaal. Iemand staat op, onder het zingen, loopt naar voren en geeft ons beide een bloem. Nou toen was het hek van de dam! Overal komen bloemen vandaan, het houd niet meer op. Kirsten en ik schieten in de lach, er komen nog een paar valse noten uit, wat een massaal gelach teweeg brengt. Al met al een geslaagde dag!

En op vrijdag is het alweer de laatste dag lesgeven. Ik heb er echt van genoten! De monniken heb ik een stuk beter leren kennen en ik heb ontzettend veel geleerd over de cultuur. Maar we hebben vooral veel lol gehad!

Natuurlijk hebben Kir en ik ook de Nederlandse-voetbalwedstrijden gezien. En de Thaise mensen zijn zelfs hier in het oranje! Hup Holland Hup! Wat een heerlijk gevoel geeft dat.

De laatste paar dagen staan in het teken van inpakken, reizen en stress omdat veel hotels volzitten. Nu is het mijn laatste dag.

Net uitgecheckt en vanacht pak ik het vliegtuig: I'm coming home!