Hilltribe

Akha. Dit is de naam van de stam waar ik heen ga. De stam woont in een dorp in de bergen, ongeveer een uurtje vanaf Chiang Rai. Het inwoneraantal is rond de 1200 mensen. Oorspronkelijk komen de stamleden uit het zuiden van China, ze spreken daarom ook een andere taal dan de Thaise mensen.

Maandag
Op het busstation van Chiang Rai ontmoeten we Tho: onze projectleider deze week. Zelf is hij ook lid van de stam. Hij is ontzettend aardig, maar hij verzint alles bij elkaar. Je weet nooit of hij de waarheid spreekt of niet. Al snel kom ik erachter dat dit heel normaal is bij de Akha’s. Morgen naar Bangkok, geboren toen moeder nog maar 13 was, hondenvlees is het voedsel en ga zo maar door. Deze week zijn er in totaal 6 vrijwilligers. Twee meisjes uit België zijn er al 2 weken en vertrekken halverwege deze week. In het kamp aangekomen krijg ik een rondleiding door het dorp. Kirsten kan helaas niet mee vanwege haar voet. Gelukkig gaat het allemaal al een stukje beter en ziet de wond er steeds beter uit. Tho vertelt heel veel over de geschiedenis, cultuur en gebruiken van de stam.

Dinsdag.
Een grote schok gaat door me heen als ik in het plaatselijke ziekenhuis aankom. Het is precies als op televisie: heel veel mensen in een kleine ruimte die wachten tot ze geholpen worden. Meteen krijg ik een ongemakkelijk gevoel bij het zien van deze mensen. Ik besef dat we het zoveel beter hebben in Nederland qua van alles. Ik gun deze mensen dat ook! In de wachtkamer zijn bijna alle stoelen al bezet. Dit betekent dat we een aantal uren moeten wachten voordat Kirsten eindelijk aan de beurt is. Maar ook hier worden buitenlanders voorgetrokken. Al na 10 minuten is ze aan de beurt.
Dan is er voor mij geen tijd meer voor geouwehoer: werken! Stenen sjouwen en metselen. Het is hard werken, maar het geeft wel veel voldoening als ik naar het resultaat kijk. Daarnaast is het ook heel gezellig om met een aantal leden van de stam samen te werken. De meeste kunnen geen woord engels, maar op de één of andere manier begrijpen we elkaar moeiteloos. Als het een beetje begint te schemeren gaan we op weg naar de avondmarkt. Zelfs een enorme regenbui met onweer bederft onze pret niet. Er zijn namelijk donuts en andere lekkernijen voor maar 5 baht! HEAVEN!

Woensdag.
Jullie zijn niet de enige met vies weer. Hier gaat het er ook heftig aan toe! Wat een regen zeg, het komt met bakken uit de hemel. Je maakt geen kans hier tegen de natuur. Ik zit midden in het berglandschap en ook in dit stukje van Thailand is de natuur super mooi. Om die natuur iets beter te kunnen ‘ontdekken’ ga ik vandaag op jungletrekking. Het verbaasd mij iedere keer weer hoe taai de mensen hier zijn. Er loopt een oude oma mee, een jaar of 60/70 geloof ik, en echt je moet haar eens zien losgaan op de bamboestokken die we gebruiken voor onze lunch! Ik kan het niet geloven. Wij zitten op de grond als koude verkleumde kikkertjes in een groepje dicht tegen elkaar aangekropen en kijken met grote ogen toe. Het is een zware tocht. Berg op. Berg af. In de regen. Maar het uitzicht is mooi. Het vooruitzicht ook: we eindigen onze trekking namelijk bij een hot spring! Er zijn een aantal baden vol met heet water, need I say more?

Donderdag.
Normaal slapen we (met zn 6) in een soort van hut/huisje in het kamp. Vandaag is het anders. We nemen afscheid van de Belgen en gaan uit logeren: homestay! Dit houdt in dat we bij de stamleden thuis een nachtje blijven slapen en met alles meelopen wat ze gedurende de dag doen. Gelukkig kan Kirsten nu ook mee, na de afgelopen dagen een beetje in het kamp de decoratie gedaan te hebben. Bij het gezin maken we van kralen armbandjes en relaxen we veel. De man des huizes is in het veld aan het werk en we wachten tot hij thuiskomt. Volgens mij was het de bedoeling dat we mee het veld in gingen, maar om de een of andere reden is dat niet gebeurt.. In plaats daarvan zijn we naar een schooltje geweest om daar snoep uit te delen. In de avond krijgen we de traditionele Akha kleding aan.

Vrijdag.
Vandaag gaan Kirsten en ik lesgeven op de plaatstelijke school. Engelse les. De scholen zijn hier heel anders als in Nederland. Veel chaotischer. Het is ook moeilijk om met de kinderen te communiceren, omdat ik natuurlijk geen Thai of Akha spreek. Gelukkig snappen de kinderen wel vrij snel wat de bedoeling precies is.
Vanavond is er een speciale ceremonie voor ons. Een aantal leden van de stam komen langs in traditionele kleding om voor ons te dansen, te zingen en ons armbandjes te geven met een zegen. Graag willen ze ook iets van onze cultuur te weten komen, dus gaan wij voor ze koken! Het is moeilijk om op de plaatstelijke markt de goede ingredienten te vinden, en we hebben natuurlijk ook geen oven. We besluiten het dus maar makkelijk en lekker te houden: pannekoeken met patat! Het is een ontzettend leuke en geslaagde avond.

Zaterdag.
Het laatste dagje alweer. Wat gaat de tijd toch snel. Echt het vliegt gewoon om. Vandaag een cultureel dagje. We beginnen bij één van de mooiste en grootste watervallen van Thailand. (Volgens Tho is het DE mooiste en grootste, maar bij hem weet je het natuurlijk nooit..) Na de waterval gaan we naar DE mooiste tempel van Thailand: the White Temple. Ik moet eerlijk toegeven dat deze mijn verwachtingen overtreft. Ik vind het écht de mooiste tempel van Thailand. Alles is wit. Echt alles is wit. En heel symmetrisch en dan het groene gras erbij, ja voor mij de mooiste tempel. Daarna gaan we naar het Black House. Als ik dit met 1 woord moet omschrijven: doodeng. Griezelig. Er hangt een nare vreemde sfeer. Alles is zwart en overal zijn dood opgezette dieren. Het heeft natuurlijk ook wel wat, maar mij geeft het de kriebels. Het schijnt trouwens dat de bouwer van de White Temple een leerling was van de bouwer van het Black House. Vandaar dus. Na de hele dag buien zijn we op de een of andere mysterieuze wijze toch verbrand. Weird.

En dan, op naar Chiang Mai!


Ps. Inmiddels zit ik al een weekje in Chiang Mai en gaat straks mijn laatste week in. Helaas heb ik hier zelf geen internet, dus vandaar dat dit verslagje laat geplaatst is.