Strandweek
Door: Hester
Blijf op de hoogte en volg Hester
27 Mei 2012 | Thailand, Bangkok
Van mij mogen ze 20 mei uitroepen tot nationale pechdag. Kirsten en ik zijn flink bedonderd door een Thais bedrijf. Voor een paar krasjes op onze scooter, die er ineens vanuit het niets op blijken te zitten, een fikse boete. Ik zeg dat ik echt ZEKER weet dat die dingen er al op zaten, maar zelfs een withete en bijna scheldende Kirsten kan de man niet overtuigen. De afzetters. Helaas hoor ik de laatste tijd vaak van dit soort verhalen. In het zuiden van Thailand zijn de mensen een stuk minder aardig en veel meer op je geld uit.
Vandaag vertrekken we. Jammer. Gelukkig is onze volgende bestemming ook een droomeiland: Koh Phangan! Ik arriveer in stijl: totaal en volkomen rood verbrand. (zelfs nu, een weekje later zijn de blaasjes en vervelling het bewijs)
Nadat we erachter komen dat Kir en ik teveel betaald hebben voor de bungalow, komen we er ook achter dat er nog flink moet worden betaald voor de Black Moon Party! Potverdikkie. Gelukkig is er een super verrassing: Irene en Sjoukje! Jaaaaaa! Het vooruitzicht van een weekje samen maakt alles goed.
Omdat ik niet heel veel tijd heb, zal ik deze week niet helemaal gaan vertellen. De hele week stond in het teken van strand, lekker weer, uitgaan op het strand en heel veel plezier. Pizza eten bij ondergaande zon, op blote voeten op tafels dansen, liftend het hele eiland rond en limbo-dansend onder een brandende stok door. De week gaat veel en veel te snel om en voor ik het weet staan Irene en Sjoukje ons alweer uit te zwaaien. Helaas is er ook iets vervelends aan de hand. Kirsten heeft last van haar voet..
Zaterdag
Na een lange en voor Kirsten heel erg pijnlijke reis belanden we in de vroege morgen in het ziekenhuis in Bangkok. Het ziet er ernstig uit: er zit een vreselijk vieze infectie in haar voet die open moet worden geknipt en gesneden. Er is een grote kans op bloedvergiftiging. Als Kirsten dan ligt te creperen op het ziekenhuis bed, probeer ik kalm te blijven. Die a en l in het woord kalm worden als snel omgedraaid: ik krijg het snikheet en alles wordt wazig. Voor ik het weet lig ik in het bed naast Kirsten. Een bloeddrukmeter om mijn arm, één of ander raar ding aan mijn vinger en een watje met een vies geurtje onder mijn neus die ik rustig moet inademen. Daar liggen we dan. Echte meisjes op avontuur. Bij mij is alles gelukkig over na een paar minuten. Helaas komt Kirsten er niet zo goed vanaf: 3 weken lang elke dag het verband verschonen, medicijnen slikken, niet zwemmen en douchen met een plastic zak om de voet.
Zondag.
Vanavond vertrekken we naar het hoge noorden: Chiang Rai. De bedoeling is dat we een week bij de plaatselijke tribes op bezoek gaan, het hilltribe project. Kirsten, inmiddels vergezeld door een paar krukken, weet niet zeker of ze de projecten wel wil afmaken. Maar we gaan het in ieder geval proberen. Chiang Rai, here we come!
Vandaag vertrekken we. Jammer. Gelukkig is onze volgende bestemming ook een droomeiland: Koh Phangan! Ik arriveer in stijl: totaal en volkomen rood verbrand. (zelfs nu, een weekje later zijn de blaasjes en vervelling het bewijs)
Nadat we erachter komen dat Kir en ik teveel betaald hebben voor de bungalow, komen we er ook achter dat er nog flink moet worden betaald voor de Black Moon Party! Potverdikkie. Gelukkig is er een super verrassing: Irene en Sjoukje! Jaaaaaa! Het vooruitzicht van een weekje samen maakt alles goed.
Omdat ik niet heel veel tijd heb, zal ik deze week niet helemaal gaan vertellen. De hele week stond in het teken van strand, lekker weer, uitgaan op het strand en heel veel plezier. Pizza eten bij ondergaande zon, op blote voeten op tafels dansen, liftend het hele eiland rond en limbo-dansend onder een brandende stok door. De week gaat veel en veel te snel om en voor ik het weet staan Irene en Sjoukje ons alweer uit te zwaaien. Helaas is er ook iets vervelends aan de hand. Kirsten heeft last van haar voet..
Zaterdag
Na een lange en voor Kirsten heel erg pijnlijke reis belanden we in de vroege morgen in het ziekenhuis in Bangkok. Het ziet er ernstig uit: er zit een vreselijk vieze infectie in haar voet die open moet worden geknipt en gesneden. Er is een grote kans op bloedvergiftiging. Als Kirsten dan ligt te creperen op het ziekenhuis bed, probeer ik kalm te blijven. Die a en l in het woord kalm worden als snel omgedraaid: ik krijg het snikheet en alles wordt wazig. Voor ik het weet lig ik in het bed naast Kirsten. Een bloeddrukmeter om mijn arm, één of ander raar ding aan mijn vinger en een watje met een vies geurtje onder mijn neus die ik rustig moet inademen. Daar liggen we dan. Echte meisjes op avontuur. Bij mij is alles gelukkig over na een paar minuten. Helaas komt Kirsten er niet zo goed vanaf: 3 weken lang elke dag het verband verschonen, medicijnen slikken, niet zwemmen en douchen met een plastic zak om de voet.
Zondag.
Vanavond vertrekken we naar het hoge noorden: Chiang Rai. De bedoeling is dat we een week bij de plaatselijke tribes op bezoek gaan, het hilltribe project. Kirsten, inmiddels vergezeld door een paar krukken, weet niet zeker of ze de projecten wel wil afmaken. Maar we gaan het in ieder geval proberen. Chiang Rai, here we come!
-
27 Mei 2012 - 07:53
Narda:
Hoi Hester,
Wat ontzettend vervelend voor Kirsten dat ze zo'n last heeft van haar voet. :( Ik hoop dat jullie de projecten wel kunnen doen.
X -
28 Mei 2012 - 13:51
Rosalie:
Wat ontzettend naar voor Kirsten!
Hoop dat het snel weer beter met haar gaat.
-
29 Mei 2012 - 20:07
Detta:
ach wat jammer voor jullie dat kirsten nu zo'n last van haar voet heeft gekregen, hopelijk helpen het goed schoonhouden van de wond en de medicijnen goed en kunnen jullie weer volop genieten!
liefs, detta -
09 Juni 2012 - 18:06
Sjors:
He Hester,
De laatste loodjes
Nog 10 dagjes afzien en doorzetten en dan..........
Mag je eindelijk weer naar huis!!!
Gewoon, weer alles lekker gewoon, zoals vandaag bijvoorbeeld; beetje regenachtig, 17 graden en windkrachtje 6......
Ik wens jullie sterkte met de laatste dagen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
