Other side of the world

En dan stap ik in het vliegtuig naar totaal de andere kant van de wereld: Indonesië. Een groot deel van mijn baggage laat ik achter in Nederland, een heerlijk bevrijdend gevoel. Na bijna 6 maanden reizen kom ik er steeds beter achter welke spullen ik nodig heb, wat eigenlijk maar heel weinig is. Met minder dan 8 kilo op mijn rug, ben ik klaar voor een nieuw avontuur!

Het is een lange vlucht met een gigantische overstap tijd in China (in totaal 40 uur). Geen wonder dat ik er een beetje tegen op zie. Maar dan gebeurt er iets waar ik als oer-Nederlander nooit van had durven dromen: we krijgen zonder het te weten een gratis (ja, je leest dit goed: gratis!) hotel aangeboden op het vliegveld in China om zo onze overstap tijd te overbruggen! Er staat een prive taxi busje op ons te wachten die ons (gratis) van en naar het hotel brengt. Meteen ook een beetje sight-seeing in China dus. En het wordt nog gekker, wanneer we aankomen in ons super-de-luxe sterren hotel, mogen we meteen aanschuiven bij het lopende buffet. De kamer, of beter gezegd suite, heeft een heerlijk groot bed en is compleet met bubbelbad, keuken en woonkamer. Ik denk dat ik vaker een mega-lange vlucht ga boeken :)

Mijn vlucht is naar Bali, maar omdat ik over anderhalve maand weer van plan ben terug te komen in Bali, reis ik eerst zo snel mogelijk door. Ik heb een flinke jetlack, maar dat valt te verwachten na het compleet overhoop halen van mijn ritme. Ik probeer weer in een enigzins normaal slaapritme te komen en dan pak ik de boot naar de Gili’s.

Gili Trawangan & Gili Air
Dit is zo’n plek waar je eigenlijk altijd wel wilt blijven. Op en top een paradijs eiland, met bounty stranden en turquoise water waarin je niet alleen je eigen tenen, maar ook die van iemand anders op 10 meter afstand kan zien. Scooters en auto’s zijn op dit eiland niet toegestaan dus alles wordt nog met paard en wagen vervoerd. Of, zoals het geliefde vervoersmiddel in Nederland, per fiets. En de sfeer die hier hangt, ronduit geweldig! Iedereen is hier in vakantie-stemming en heel erg relaxed. De locals op het eiland doen hier volop aan mee en zijn super vriendelijk. Er is ook helemaal geen politie aanwezig op de Gili eilanden. Wanneer de schemering inzet, worden overal lampjes aangestoken en spelen er live-bands bij de restaurantjes. Het eten is hier heerlijk, sinds ik in Thailand en China ben geweest, is dit iets wat ik vooral miste van Azië: het lekkere (en goedkope, want ja Nederlander!) eten. Daarnaast is Azië ook de perfecte plek voor goedkope activiteiten.

Iets wat hoog bovenaan mijn bucketlist staat is toch wel snorkelen met haaien, dolfijnen en schildpadden. Niet perse allemaal tegelijk of in die volgorde, maar toch. Een ding kan ik in ieder geval al snel wegstrepen: vanaf Gili Trawangan boek ik een snorkeltour (voor maar 7 euro inclusief lunch) naar Gili Air. Moet er wel bij zeggen dat we hutje mutje in een boot gepropt zijn, maar dat heb ik er zeker voor over, want het snorkelen is echt geweldig. Naast de vele vissen en het mooie koraal zie ik namelijk: jawel hoor, schildpadden! Zo mooi hoe relaxed die beesten bewegen, zonder enige haast en stress. In mijn hoofd hoor ik ze meteen ‘Hey dude’ mompelen. Op Gili Air val ik ook meteen met mijn neus in de boter, er is een psychodelic festival gaande op het eiland. Overal zijn vuurshows, mensen dansen met lichtgevende hoepels en andere circusatributen. Vanaf een schommel op het strand kan je de oneindigheid in kijken, terwijl de zon langzaam achter de horizon verdwijnt. Op de achtergrond beginnen de bandjes oude bekende Westerse hits te spelen. Nippend aan een cocktail, met een briesje zee-wind in mijn haren en met zand tussen mijn tenen besluit zeker een keer terug te komen naar deze bijzondere plek.

Boottocht naar Flores.
Wauw. Ik ben nog maar zo kort hier, en het kan nu al niet meer stuk. We hebben een 4-daagse boottocht geboekt naar de eilanden Komodo en Flores. Naast de crew houden 16 mensen van over de hele wereld mij gezelschap. De meest fantastische landschappen glijden aan me voorbij. Gouden zonsondergangen waarbij de zon langzaam wegzakt in de zee. Ik snorkel op plekken met het mooiste koraal dat ik ooit heb gezien, met duizenden gekleurde vissen. Heel Finding Nemo komt langs. Ik word zelfs aangevallen door (erg dappere) visjes die lijken op Dorien. Ik zie nog meer schildpadden en zwem met gigantische Manta Rays van meer dan 5 meter! Dolfijnen en kleine walvissen springen van een afstandje uit het water. Ik zie wilde apen en komodo-varanen, hier ook wel draken genoemd. (Komodo-varanen zijn best eng, het zijn vlees-etende monsters die ontzettend giftig en dus dodelijk zijn en ze kunnen 3 meter lang worden.) Op de derde avond gooien we de heupjes los en plannen we spontaan een party met een andere boot. Tijdens een nacht-duik word ik omgeven met duizenden lichtjes: plankton. En overdag word ik weggeblazen door de ‘magie’ van een illosionist (iemand van mijn mede-reisgenoten). Wauw. Een fantastische ervaring!

Zoals iemand van de boot ook mooi omschreef:

“I shared thousands of smiles, great talks, laughs and beautiful moments that camera’s simply can’t capture... The world indeed is incredibly amazing.”

Lombok.
Vanuit Flores zijn er maar een beperkt aantal vliegbestemmingen en aangezien mijn volgende vlucht hier vandaan vertrekt, vlieg ik weer terug naar waar ik de boottocht in eerste instantie ben gestart: Lombok. Een beetje stom heen en weer gereis, maar ik vind het helemaal niet erg om hier terug te komen. Lombok, ook wel het nieuwe Bali genoemd, is namelijk ook een fantastische plaats om een paar dagen (of, waarom ook niet, je hele leven) door te brengen. Ik reis naar een dorpje in het zuiden van het eiland waar ik inmiddels veel goede verhalen over heb gehoord, Kuta. Hoewel het dezelfde naam heeft als een plaats in Bali, houdt daar ook zo ongeveer de vergelijking mee op.

Het is namelijk veel minder touristisch en de natuur is veel beter intact gebleven. Ook hier weer die helderwitte stranden, stijle kliffen en het typische groene landschap van Indonesië. Hier probeer ik met man en macht iets van mijn surf-skills naar boven te halen en kijk ik met een jaloers oog toe hoe de locals de gigantische golven trotseren. En hoe kan je beter dit groene heuvellandschap verkennen dan met een scooter?! Het is heerlijk om rond te scheuren: heuveltje op, heuveltje af (dat laatste wel voorzichtig omdat de remmen nauwelijks tot niet werken). Eigenlijk ronduit gevaarlijk, vooral omdat het nog wel eens voor wil komen dat er vanuit het niets ineens een loslopende buffel de straat over hobbelt. Compleet met horens en neusring. Daar rijd ik liever niet tegen aan.. Ik merk dat de bevolking hier een stuk armer is dan op Bali, overal komen kinderen op me af om armbandjes te verkopen. Wat me verder opvalt is dat er veel verschillende religies voorkomen. Het is heel mooi om te zien dat alle mensen hier in harmonie samen leven: moslim, hindoe, boedhist en christen. Kunnen we nog wat van leren.

Veel te snel is het weer tijd om door te vliegen naar mijn volgende bestemming: Maleisië. Ik doe hard mijn best om af en toe aan mijn blog te werken, maar ik heb helaas niet vaak een computer tot mijn beschikking. Ik loop dus ook een beetje achter, maar ik doe mijn best jullie op de hoogte te houden. En omdat meerdere mensen mij dit onlangs gevraagd hebben:

Wat is nou het verschil tussen Zuid-Amerika en Azië?
Natuurlijk is dit ontzettend moeilijk te vergelijken, maar ik zal toch een dappere poging wagen. Voor mijn gevoel heeft ZA meer bijzondere en afwisselende landschappen, terwijl Azië een veel indrukwekkendere water-wereld heeft. In ZA vind ik veel sneller aansluiting met locals, maar het eten vind ik lekkerder (en goedkoper) in Azië. Ook heb ik het idee dat je sneller indrukwekkende dieren ziet in Azië, maar ZA is in het algemeen iets minder touristisch.

Dit keer weet ik helaas geen mooie one-liner te verzinnen voor het einde van de blog, dus vandaag hou ik het gewoon simpel: doei!